اينكه به چه شكل علف‌كش‌ها توصيف يا طبقه‌بندى مى‌شوند بسته به سهولت فعاليت است . نصيب عمدهٔ نحوهٔ تقسيم‌بندى بسته به صفات و خصوصياتى هست كه مفسر بر آنها تأكيد دارااست . در حقيقت، معمولاً به‌طور حداقل علف‌كش‌ها به هشت رويكرد تقسيم‌بندى شده‌اند . تمامى اين تقسيم‌بندى‌ها و واژه‌ها را بايستى به‌طور دقيق ياد گرفت تا داده ها مربوط به علف‌كش‌ها مفهوم شده و به‌طور صحيحى مورد به كار گيري قرار گيرد .
علف‌كش‌ها به‌شرح زير تقسيم‌بندى شده‌اند:
عكس‌العمل‌هاى
مختلف بين گونه‌هاى گياهى
يك علف‌كش انتخابي، يك مادهٔ شيميائى مي باشد كه درجهٔ سميت آن براى بعضى گياهان بيشتر از تعدادى ديگر است . علف‌كش‌هاى عمومى يا غيرانتخابى نسبت به كليهٔ گونه‌ها سمى هستند .
پوشش
گياه يا خاك موضوع حيث علف كش
علف‌كش‌هاى شاخ و برگ را مستقيماً بر روى شاخ و برگ گياهان مى‌پاشند . علف‌كش‌هاى قضيه به كار گيري در خاك را نيز به خاك مى‌پاشند .
ارتفاع
بازه ثبات علف كش در خاك
به هنگام استفاده از مقادير توصيه شده، علف‌كش‌هاى مقاوم باعث آسيب‌رسانى به گياهان كشت شدهٔ اساسي در تناوب معمولى پس از برداشت مزرعه تيمار گرديده مى‌شوند . علف‌كش‌هاى داراى پس‌مانده پايدار علف‌كش‌هاى ماندگارى ميباشند كه به بازه يك يا يك‌سري فصل علف‌هاى هرز را در دست گرفتن مى‌كنند . بيشتر وقت ها از آنها براى در دست گرفتن كليهٔ گياهان استفاده مى‌كنند . بر طبق كتاب جيب علف‌كش‌هاى منتشر شده توسط WSSA علف‌كش‌هاى داراى پس‌مانده آنهائى هستند كه براى دوران نسبتاً كوتاهى به گياهچه‌هاى جوانه زده صدمه مى‌رسانند يا آنها را از بين مى‌برند .
پوشش
منطقهٔ موضوع مصرف علف كش
در تيمارهاى سرتاسرى مرحله كل منطقهٔ ذيل پوشش قرار مى‌گيرد . در تيمارهاى نوارى علف‌كش را به‌صورت پيوسته بر روى بخشى از ناحيه مثلاً روى رديف‌ها يا بين رديف‌هاى گياهان مى‌پاشند . در تيمارهاى موضعى يا لكه‌اى علف‌كش‌زا (اغلب) به‌وسيلهٔ يك سمپاشى كوچك دستى بر روى مناطقى كه علف‌هاى هرز به‌طور متفرق مجتمع شده‌اند، مى‌پاشند . به اين ترتيب بخش تقريبا كوچكى از كل منطقهٔ تيمار مى‌شود .
استفاده از علف‌كش‌ها در رابطه با رويش و نمو گياهان زراعى و علف‌هاى هرز - علف‌كش‌هائى را كه پيشين از انجام شخم استفاده مى‌كنند، علف‌كش‌هاى پيشين از شخم مى‌نامند . علف‌كش‌هاى پيش از كاشت علف‌كش‌هائى ميباشند كه قبل از كاشت بذر يا نشاء در مرحله خاك استعمال مى‌شوند . علف‌كش‌هاى گذشته از سبز شدن، آنهائى مي باشند كه قبل از جوانه‌زنى گياه زراعى يا يك علف هرز به‌خصوص و نه الزاماً هر دو، به‌كار مى‌روند . زمانى‌كه غرض گياه زراعى مي باشد قبل از سبز شدن عموماً به معنا مرحلهٔ پس از كاشت و قبل از سبز شدن گياه زراعى اشاره داراست . در گياهان زراعى چندساله (مثل چمن‌ها يا باغ‌ها) قبل از سبز شدن به مفهوم پيش از سبز شدن علف هرز هست . علف‌كش‌هاى مقطع ترك آنهائى هستند كه در برهه زماني شروع سوراخ خوردن تراز خاك بالاى گياهچه در حالا خروج استفاده مى‌شوند .
اين تيمارها را همچنين تيمارهاى خروج نيز مى‌نامند
علف‌كش‌هاى پس از سبز شدن آنهائى هستند كه پس از سبز شدن گياه زراعى يا علف هرزى مخصوص به كار گيري مى‌شوند . اين علف‌كش‌ها را بر روى گياهان استعمال مى‌كنند مگر اينكه طريقى ديگر تأكيد شده باشد . تيمارهاى پس از سبز شدن را به كاربردهاى زود، دير و هدايت‌شونده تقسيم مى‌كنند . علف‌كش‌پاشى زود پس از سبز شدن ولى در طى مرحلهٔ اوليه رويش انجام مى‌شود . علف‌كش‌پاشى دير تيمارى هست كه پس از اينكه گياه زراعى يا علف هرز به خوبى ساكن شد رخ مى‌پذيرد . سمپاشى هدايت‌شوند قرار دادن علف‌كش درمحل به‌خصوصى هست به اين‌صورت كه علف هرز را به‌طور بي نقص ذيل پوشش قرار دهد و اين پوشش در مسئله گياه زراعى به دست كم برسد . كابردهاى ذخيره همزمان يا بعد از آن از آخرين عمل وجين مكانيكى انجام مى‌شود .
روش‌هاىبه‌كارگيرى علف‌كش در خاك
علف‌كش‌هاى قضيه استفاده در خاك را ممكن هست در تراز خاك، ادغام در خاك، به‌صورت لايه‌اى در زير خاك، و يا به‌صورت تزريق در خاك به‌كار برند . در موقعيت لايه‌گذارى يا تزريق علف‌كش را به‌وسيلهٔ تيغه يا يك دندانه تزريق زير مرحله خاك قرار دهند .
خصوصيات داراي ربط با گياه
مسير حركت علف‌كش در گياهان و مكانيسمى كه توسط آن علف‌كش‌ها گياهان را از بين مى‌برند، معيارهائى ديگر براى تقسيم‌بندى ميباشند .
اشاره به مسيرهاى حركت علف‌كش به اين مضمون هست كه علف‌كش‌ها يا به‌صورت سيمپلاست (انتقال از طريق آوندهاى آبكش) و يا به‌صورت آپوپلاست (انتقال از طريق آوندهاى چوب) يا تماسى غيرقابل انتقال هستند